"ಕನ್ನಡಮ್ಮನ ಅಳಲು"

ಇಂದು ಕನ್ನಡ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ.ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡದ ಕಲರವ!ಮನಸ್ಸುಖುಷಿಯಿಂದ  ಗರಿಗೆದರಿ ಹಾರಾಡುತ್ತದೆ.ಈ ನೆಲ ,ಈ ಜಲ,ಈ ಭಾಷೆಯ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸೊಗಡು, ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಮೈ ನವಿರೇಳುತ್ತದೆ!ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವಂತೂ ನನಗೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು! ಆದರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಿದ್ಯಾವಂತ ಕನ್ನಡಿಗರ ಸ್ಥಿತಿ ನೋಡಿ ಮನ ಕಲಕುತ್ತದೆ.ಸುಮಾರು ಆರು ವರ್ಷಗಳ  ಹಿಂದೆ ನಡೆದ ಮನ ಮಿಡಿಯುವ ಘಟನೆಯೊಂದು ನೆನಪಿನ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿದೆ.ಈ ದಿನ ಆ ಘಟನೆ ಮತ್ತೆ ,ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ.ಈ ದಿನ ಮತ್ತೆ ಬರೆಯಬೇಕಿನಿಸಿದೆ.ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸಿಟಿ ರೈಲ್ವೆ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ತು ಗಂಟೆ ಸುಮಾರಿಗೆ ನನ್ನ ಟ್ರೈನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ.ಹಳ್ಳಿ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ತನ್ನ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಕಂಡ ಕಂಡವರನ್ನು ,'ಯಪ್ಪಾ ನಿಮಗೆ ಕನ್ನಡ ತಿಳೀತೈತೇನ್ರಿ?'ಎಂದು ದೈನ್ಯದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು.ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದಾಗ ಅವಳ ಮುಖ ನಿಧಿ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಅರಳಿತು.'ಏನ್ಮಾಡೋದ್ರೀ ಯಪ್ಪಾ ,ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಕನ್ನಡ ತಿಳೀವಲ್ತು!ಹೊಸಪೇಟಿ ಬಂಡಿ ಎಲ್ಲಿ ಬರತೈತ್ರೀ ?'ಎಂದಳು.ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಅವಳು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಪ್ಲಾಟ್ ಫಾರಂ  ತೋರಿಸಿ ಬಂದೆ. 'ನಿನ್ನ  ಮಕ್ಳಿಗೆ ಪುಣ್ಯ ಬರಲಿರೀ ಯಪ್ಪಾ!'ಎಂದು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟಳು.ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದದ್ದು ಕರ್ನಾಟಕದ ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ!

ಇದನ್ನು' ಕನ್ನಡಮ್ಮನ ಅಳಲು'ಎನ್ನೋಣವೇ?ಈಗ ಸ್ಥಿತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಧಾರಿಸಿರಬಹುದು.ಆದರೂ ,ಕನ್ನಡ ನಾಡು ,ನುಡಿ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಜನರಿಗಾಗಿ ನಾವೇನು ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ ಸಮಯ ಇದಲ್ಲವೇ?ಎಲ್ಲ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೂ ಶುಭವಾಗಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸೋಣ.